Na początku marca na billboardach pojawiły się plakaty kampanii „Rodzice, odważcie się mówić”. Pierwszy raz w Polsce do tolerancji wobec osób odmiennej orientacji przekonują rodzice gejów i lesbijek. Często zapomina się, że dla nich problem dyskryminacji jest równie ważny i dotyka ich osobiście. Rodzice osób homoseksualnych na plakatach w Warszawie, Krakowie, Wrocławiu, Poznaniu i Górnym Śląsku robią coming out i zachęcają do tego innych.
Homoseksualizm – przełamać uprzedzenia
Rodzice z plakatów kampanii próbują przełamać uprzedzenia dotyczące homoseksualizmu. Poprzez zamieszczone na reklamach hasła – „Syn nauczył mnie, jak ważne jest być sobą”, „Córka nauczyła nas mówić otwarcie”, „Moja córka nauczyła mnie odwagi” – przekazują, że bycie gejem lub lesbijką w Polsce jest trudne, jest wyzwaniem, a często wiąże się z realnym niebezpieczeństwem.
Kampania spełnia dwa zadania. Po pierwsze, pokazuje, że geje i lesbijki są normalnymi chłopakami i normalnymi dziewczynami z normalnymi rodzicami. Przełamuje tabu „dziwnych” ludzi z „dziwnymi” skłonnościami, oswaja nas z homoseksualizmem.
Po drugie, pokazuje rodzicom homoseksualnych dzieci, że orientacja sama w sobie nie wpływa na relację między rodzicem a dzieckiem. Mimo to aż 41% osób homoseksualnych ukrywa swoje skłonności przed najbliższą rodziną. Bezwzględnie prowadzi to do rozluźnienia więzi, a często do niemal całkowitej utraty kontaktu.
Moje dziecko jest homoseksualne…
Rodzice gejów i lesbijek przechodzą kilka etapów przyswajania informacji dotyczącej homoseksualizmu ich dzieci. Wśród nich wyróżnia się etapy:
- zaprzeczenia,
- doszukiwania się winy: w sobie, w drugim rodzicu, w wydarzeniach we wczesnym dzieciństwie syna lub córki,
- poczucia wstydu i strachu,
- akceptacji.
Zobacz także: Jak rozmawiać z bliskimi o homoseksualizmie?
Strach może mieć wiele obliczy. Można bać się samego homoseksualizmu (brak wiedzy na ten temat może doprowadzić do bardzo szkodliwych wniosków typu: homoseksualizm = HIV, homoseksualizm = prostytucja czy homoseksualizm = pedofilia).
Wielu rodziców boi się też o swoje dziecko i jego miejsce w społeczeństwie, boi się, że syn czy córka będą upokarzani, że staną się obiektami agresji. Boją się również o siebie, zwłaszcza gdy mieszkają w małych miasteczkach. Małomiasteczkowe środowiska mogą tworzyć nieprzyjazną atmosferę dla rodziców osób homoseksualnych. Nie wszyscy rodzą się społecznymi aktywistami i nie wszyscy radzą sobie z sąsiedzkim ostracyzmem.
Akceptacja homoseksualizmu dziecka
Jednak najważniejsza jest akceptacja wyboru dziecka. Więź rodzic-dziecko powinna być priorytetem. Jeśli nie jesteśmy w stanie sami poradzić z rzeczywistością, poszukajmy pomocy. Można zacząć od internetu – poczytać artykuły na temat homoseksualizmu, porozmawiać z innymi rodzicami gejów czy lesbijek na forach internetowych lub czatach, poszukać grup wsparcia. Czasami warto również skorzystać z porad psychologa.
Nie wstydź się swoich odczuć i emocji. To normalne, że odczuwasz strach, gdy pomyślisz, że twoje dziecko może mieć trudniejsze życie, że może mieć problem z usankcjonowaniem swojego związku, że być może nie będziesz mieć wnuków. Pamiętaj jednak, że to twoja relacja z dzieckiem jest najważniejsza! Nie pozwól, by to inni dyktowali wam warunki, jak mają wyglądać wasze relacje.
Polecamy: Homoseksualizm - fakty i mity
