Przyczyny nieśmiałości
Osoby zajmujące się nieśmiałością, a także rozmyślające o niej, znajdują wiele przyczyn tego stanu. Najczęściej mówi się o braku zaufania, zarówno do innych osób, a przede wszystkim do samego siebie. Ten brak wiary w siebie powoduje, że osoby te nie są w stanie reagować prawidłowo na zwykłe sytuacje - zamiast tego rumienią się, jąkają, zacinają, co tylko dodatkowo nasila negatywne patrzenie na własną osobę. Kolejna próba opisania genezy nieśmiałości przedstawia ją, jako reakcję obronną na próbę zbytniego zbliżenia się do skrywanych tajemnic osobowości, do siebie takiego, jakim jestem.
Wychowanie a nieśmiałość
Wszyscy zajmujący się problemem nieśmiałości są zgodni, że jej przyczyn należy doszukiwać się w dzieciństwie i w odebranym wychowaniu. Udowodniono, że osoby mające bliski, pełen zaufania, kontakt z rodzicami są bardziej śmiałe niż osoby jego niedoświadczające. Okrucieństwo i obojętność doświadczana ze strony bliskich i otoczenia w dzieciństwie odbijają swoje piętno na psychice młodego człowieka, siejąc ziarno nieufności i niewiary do świata. Zbytnia dyscyplina powoduje nierzadko, że w życiu codziennym boimy się konsekwencji, również współżycia z inną osobą. Wszystko to skutkuje tym, iż osoba taka wkracza w życie źle przygotowana. W związku z faktem, że już w młodości kształtuje się stosunek do płci przeciwnej, częste awantury między rodzicami mogą prowadzić do nieprawidłowego pojmowania wzajemnej relacji oraz ról kobiety i mężczyzny.
Polecamy: Masturbacja - nie obca większości z nas
Nieśmiałość w życiu dorosłym
„Zła nauka” wyniesiona z dzieciństwa znacząco wpływa na życie człowieka dorosłego. Oczywiście można uznać, że nieśmiałość w kontaktach seksualnych, nie jest poważnym zaburzeniem i że można z nią żyć, należy jednak pamiętać, że często prowadzi ona do samotności. Nierzadko osoba dorosła próbuje odrzucić to, czego się nauczyła w dzieciństwie, nie przychodzi to jednak łatwo, często z poczuciem winy i zwątpieniem. Problemy w kontaktach międzyludzkich u niektórych dorosłych wywołują refleksje na ten temat. Wiele takich osób zaczyna rozmyślać i szukać przyczyny. Niektórzy znajdują ją sami, inni z pomocą psychoterapeuty. Inni jeszcze mimo świadomości obecności problemu, lekceważą go, uznając, np. że takimi się urodzili, że nic nie zmienią. Wskutek powyższego sięgają po alkohol i używki, dzięki czemu czują się atrakcyjniejsi. Zdarza się, że nieśmiałość prowadzi u nich do rozwoju zaburzeń lękowych, boją się wyjść z domu, gdyż tylko tam czują się bezpieczni. Zdarza się na szczęście, że trwały i szczęśliwy związek staje się dla nieśmiałych punktem przełomowym w budowaniu własnej wartości.
Jak sobie radzić?
Istnieje wiele sposobów radzenia sobie z nieśmiałością. Dla mniej „poważnych” przypadków będzie to np. sporządzanie listy konkretnych i osiągalnych celów, do których dąży się małymi kroczkami. W trudniejszych sytuacjach mogą to być treningi osobowości prowadzone przez zespoły psychoterapeutów lub nawet terapie indywidualne. Dużą rolę odgrywa w tym procesie poradnictwo psychologiczne.
Polecamy: Pedofil - zboczeniec czy osoba chora?
